فقر و نوشتن!

خوشحالم که بازم شروع به نوشتن کردم و دوباره می توانم از اتفاقهای اطرافم حرف بزنم. درسته تو این مدتی که دور از خواندن و نوشتن بودم، ولی همیشه درگیر مسائلی بودم که خواه یا ناخواه با انها در ارتباطی و مثل یک زنجیر به زندگیت متصل است. اتفاقهایی چون فقر، تن فروشی، اعتیاد و همه محدودیتهایی که در جامعه داری.
فقر با انسان چه کار میکنه و او را به کجاها می کشونه!! بارها با خودم فکر میکنم که چرا در جامعه ای که زندگی میکنم بیشتر مردم در فقر و فلاکت بسر میبرند- در صورتی که این کشور دارای منابع طبیعی و امکانات فراوانی ست- فقری که به دنبال خود هزاران بدبختی مثل روانی کردن انسانها، از خود خودبیگانگی، اعتیاد، تن فروشی و..... به همراه دارد.
خیلی آزار دهنده است حتی فکر کردن درموردش.
اینکه شب نان برای خوردن نداشته باشی، اینکه لباس برای پوشیدن نداشته باشی، اینکه کرایه برای اجاره خانه نداشته باشی وآخرش جات توی خیابانهاست. حالا دیگه فکرش را بکن اگه بخوای در این شرایط اسفناک زندگی کنی آیا میتوانی تحمل کنی؟ جای این آدمها کجای این دنیا قرار دارد؟ چه کسی مسئول این آدمهاست؟ ما تا کی می خواهیم بچه های بی پناه و زنان ومردان بی خانمان را در گوشه گوشه شهرها و جامعه ببینیم -که حتی تعداد آنها هم کم نیست- وبه خودمان نیایم؟ تا کی باید دید که دختران از درد نداری و فقر خودکشی کنند؟ تن فروشی کنند و خیلی های انها به دیوانگی برسند و پسرانی که به اعتیاد پناه می برند و اخر اعتیاد حقارت ونابودی است، مساوی است با مرگ . این حکومت تا کی می خواهد چشمان خود را ببندد و جیبهای خود را پر کنند و به دوره های انتخاب که نزدیک می شوند یادشان می افتد که این مردم هستند که حرف اول و آخر را میزنند و وقیحانه اظهار شود که بخواست مردم تصمیم میگیرند.
حقیقتا این حکومت با کلمه ای به اسم انسان غریبه است و برایش هیچ گونه معنایی ندارد. باید به یه دنیایی بهتر فکر کنیم، باید با هم دنیایی با هم بسازیم که در آن فقر نباشد، اعتیاد نباشد، اعدام نباشد، سنگسار نباشد، جنگ نباشد، تن فروشی نباشد، بچه های بی پناه و زنان ومردان بی خانمان را در خیابانها نبینیم که جایی برای زندگی ندارند، غذایی برای خوردن ندارند، لباسی برای پوشیدن ندارند، دنیایی که پایه و اساس آن را روی انسانیت، برابری و آزادی بنا کرده باشیم. همه مثل یک انسان زندگی کنند و دراین دنیا انسان و انسانیت معنا داشته باشد .
به امید و تلاش برای برپایی این دنیای بهتر.